Vice vukov – Dalmatinska elegija

D          A7                  D

I ova mala kala u suncu, cvicu sva,

              A7                    D  A

kontrade skalinade, di setat san se zna

  D         A7                 D

i ti fumari stari iz koji dima ni,

            A7                D

i nase none bone ca volimo ji svi…
      D7         G          A7         D

To nestaje sve daje, sve to ca srce zna,

   Hm          Em        A7             D

drugare trazim stare, al furest sad sam ja.

   D7         G        A7         D

ni Duje, Dane Frane da dojdedu na mul

    Hm       Em      A7       D

kod tete Marijete da popijedu zmul.
Te skure balature ca stididu se sad,

ferali ca su sjali kad mrak bi pa na grad.

portuni i kancuni di ceka san je ja,

sentade serenade, noc puna pisme sva…
To nestaje sve daje, sve to ca srce zna,

drugare trazim stare, al furest sad sam ja.

ni Duje, Dane Frane da dojdedu na mul

kod tete Marijete da popijedu zmul.
Sve nestaje sve daje u dragom gradu tom,

sve nestaje, al’ traje ta bol u srcu mom.